لذت زندگی رو بچش...
بعضی ها فکر می کنند همه چیز تو پول خلاصه شده و هر کی نداره بی چاره است ولی کم نیستند آدم های پولداری که بیرونش مردم روکشته و داخلش خودش رو ، با این که ، از مال دنیا چیزی کم نداره ولی یه ذره تو زندگی اش آرامش نداره چون حرص و طمع بی چاره اش کرده ، وجودش پر از نیازه ، پولش هست ولی اونو بی نیاز نمی کنه ، با این حال عده ایی هم هستند که از ظاهر دنیا چیز زیادی نصیبشون نشده ولی انگار واقعاً ثروتمندترین آدم ها هستند، تو بگو یه ذره کمبود تو زندگی اش احساس کنه ، نمی کنه...
می خوای این طور زندگی کردن رو یاد بگیری پای مکتب اهل بیت زانو بزن و گوش کن که امام کاظم علیه السلام فرموند:
یَا هِشَامُ، مَنْ أَرَادَ الْغِنى بِلَا مَالٍ، وَ رَاحَةَ الْقَلْبِ مِنَ الْحَسَدِ، وَ السَّلامَةَ فِی الدِّینِ، فَلْیَتَضَرَّعْ إِلَى اللَّهِ- عَزَّ وَ جَلَّ- فِی مَسْأَلَتِهِ بِأَنْ یُکَمِّلَ عَقْلَهُ؛ فَمَنْ عَقَلَ، قَنِعَ بِمَا یَکْفِیهِ، وَ مَنْ قَنِعَ بِمَا یَکْفِیهِ، اسْتَغْنَى، وَ مَنْ لَمْ یَقْنَعْ بِمَا یَکْفِیهِ، لَمْ یُدْرِکِ الْغِنى أَبَداً.(1)
ای هشام اگر کسی بی نیازیِ بدون مال، و راحتیِ جان از حسد، و سلامت و استواری در دین را آرزومند است، به سوی خدای خود تضرع کند و از او بخواهد تا عقلش را کامل گرداند چرا که عاقل، به آنچه که او را کافیست، قناعت می کند، و کسی به داشته ی خود قانع باشد، بی نیاز گشته ولی کسی که به حد کفایت قانع نشود، هرگز بی نیازی را درک نخواهد کرد.
همچنین امام صادق علیه السلام فرموده اند:
عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام، قَالَ: قَالَ لِرَجُلٍ: «اقْنَعْ بِمَا قَسَمَ اللَّهُ لَکَ، وَ لَا تَنْظُرْ إِلى مَا عِنْدَ غَیْرِکَ، وَ لَا تَتَمَنَّ مَا لَسْتَ نَائِلَهُ، فَإِنَّهُ مَنْ قَنِعَ شَبِعَ، وَ مَنْ لَمْ یَقْنَعْ لَمْ یَشْبَعْ، وَ خُذْ حَظَّکَ مِنْ آخِرَتِکَ».(2)
امام صادق علیه السّلام به مردى فرمودند: به آنچه خداوند روزیت کرده قانع باش و به آنچه در نزد دیگران است چشم ندوز، و آنچه را دسترسى به آن ندارى آرزو مکن، زیرا هر کس قناعت کند سیر گردد، و هر که قناعت نکند سیر نگردد، و بهره خویش را از آخرت خود برگیر.
اهل
قناعت هرگز چشم به دست دیگران ندارند بلکه دائماً به خداوند توکل دارند و می دونند
که تقدیر الهی براساس مصلحت ها رقم زده می شه و خداوند روزی هر کسی رو متناسب با خودش
قرار داده که گاهی ما این مصالح رو درک نمی کنیم؛
مثل بچه 2ساله ای که با اصرار از پدرش قند می خواد ولی پدر می دونه که الآن قند به مصلحتش نیست...
