با توجه به توضیحات داده شده اگر کسی آنرا نپذیرد باز چاره ای جُز کنار گذاشتن این دست از روایات نیست؛ زیرا:
یک: اگر برداشت فردی از واژه «مطلاق»، تنوع طلبی جنسی و شهوت رانی باشد، این دسته روایات با عصمت ائمه علیهم السلام در تعارض اند و از نظر علمای شیعه مردود است و کنار گذاشته می شود
دو: این دسته روایات با احادیث مبغوضیت تنوع طلبی جنسی در تعارض است. بر اساس روایات معتبر افرادی که به دلیل لذت طلبی جنسی، بسیار ازدواج می کنند و طلاق می دهند، مبغوض خدایند.(1) و هیچ فرد شیعی نمی پذیرد امام حسن علیه السلام آقای جوانان بهشتی مبغوض خداوند باشد.
سه: این دسته روایات با احادیث بیانگر ویژگی و نشانه های امامان در تعارض است. چرا که امام باقر علیه السلام یکی از نشانه های امام را نزاهت از اُمور بیهوده بر می شمارد.(2)
چهار: مطابق این روایات، نکوهش امام علی علیه السلام در ملأ عام بوده است. با این حال مسأله از دو حالت خارج نیست.
حالت اول: آنکه ابتدا و بدون آنکه فرزندش را از این عمل نهی کرده باشد، آن را در میان مردم کوفه اعلام داشته و امر منکر را به صورت علنی افشا نمود و این به معنای «اشاعه فحشا = انتشار منکرات» است که خود کاری حرام می باشد. چنین چیزی به هیچ وجه قابل پذیرش نیست زیرا هر کسی می داند که برای نهی از منکر ابتدا باید به طرف مقابل آن هم به طور خصوصی تذکر داد و بنابر اجماع شیعه، امام علیه السلام هرگز مرتکب گناه نمی شود.
